Za co zwolnienie dyscyplinarne?

Dwa pierwsze powody do zwolnienia dyscyplinarnego występują dość rzadko i nie zależą one w zasadzie od pracodawcy. Trzeci z kolei jest stosowany częściej, ale także w określonych sytuacjach.

Pierwszy powód to utrata uprawnień przez pracownika do wykonywania danego zawodu, dlatego nie może on wówczas prowadzić swoich obowiązków. Dotyczy to między innymi kierowców zawodowych, którzy utracili prawo jazdy.

Drugi powód podobny jest do pierwszego – są stanowiska, które wymagają od pracowników niekaralności. Gdy pracownik jest zostaje skazany prawomocnym wyrokiem, wtedy nie będzie mógł on realizować swoich obowiązków.

Wymienione powyżej powody, czyli utrata uprawnień oraz skazanie prawomocnym wyrokiem są dość rzadko spotykane. Znacznie częściej spotyka się trzeci powód – ciężkie naruszenie obowiązków służbowych.

Kluczowym słowem w tym właśnie przypadku jest słowo „ciężkie”, ponieważ nie każde naruszenie obowiązków służbowych może być podstawą do dyscyplinarnego zwolnienia. Przepisy jednak nie wskazują, które przewinienia pracownicze zaliczają się do kategorii ciężkich. Wobec tego pracodawcy powołują się również na różne z nich, gdy wręczają pracownikowi dyscyplinarkę.

Do przewinień powodujących ciężkie naruszenie obowiązków służbowych zaliczają się:

• przychodzenie do pracy w stanie upojenia alkoholowego albo picie alkoholu albo zażywanie narkotyków w pracy

• notoryczne spóźnianie się do pracy

• opuszczanie stanowiska bez wiedzy przełożonych

• nieusprawiedliwione obecności w pracy

• złamanie umowy o zakazie współpracy z konkurencją

• kradzież mienia firmy

Warto jednocześnie wskazać, że ciężkie naruszenie obowiązków związane musi być z podstawowymi zadaniami pracownika. Nie można wykonać zwolnienia dyscyplinarnego pracownika wtedy, gdy nie wykona tych zadań, które nie są zapisane w jego umowie lub też nie są określone regulaminem pracy.

Od momentu, w którym pracodawca dowie się o ciężkim naruszeniu obowiązków przez pracownika, ma miesiąc na przekazanie mu dokumentów dotyczących zwolnienia dyscyplinarnego. Dotyczy to także innych powodów – utraty uprawnień oraz skazania prawomocnym wyrokiem.

Zwolnienie dyscyplinarne ma mieć formę pisemną i musi zawierać uzasadnienie takiej decyzji. W piśmie pracodawca musi poinstruować również pracownika, że przysługuje mu możliwość odwołania się do sądu pracy.

Wobec tego zwolnienie dyscyplinarne może mieć miejsce zasadniczo tylko w trzech sytuacjach – w przeciwnych przypadkach nie jest to możliwe.

Pracownik, który nie zgadza się z decyzją pracodawcy, może również odwołać się do sądu pracy.