Pożyczka z Fundusz Socjalnego - na czym polega?

Fundusz socjalny w zakładzie pracy kojarzony jest z czasami słusznie minionymi. W PRL-u pracownicze kasy były na porządku dziennym. Co ciekawe, obecnie tego rodzaju pule gromadzą już nie tylko zobowiązane do tego instytucje z sektora publicznego, ale także wiele prywatnych przedsiębiorstw.

Istnienie tego rodzaju instrumentu przewiduje ustawa o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych z 4 marca 1994 roku, która wyznacza zasadnicze ramy jego funkcjonowania, a także realizowane dzięki niemu cele.

W myśl przepisów prawa Fundusz ma służyć między innymi finansowaniu działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z niego, a także wsparciu materialnemu obiektów socjalnych, które posiada dany pracodawca. Ponadto, ze zgromadzonych środków pieniężnych mają być tworzone kluby dziecięce, przedszkola oraz zakładowe żłobki.

Ustawa dopuszcza pobieranie ze środków zgromadzonych w Funduszu pożyczek pracowniczych. Przepisy nie regulują tego, na jaki cel można przeznaczyć środki uzyskane w ramach zakładowej puli socjalnej. W praktyce decyzje o udzieleniu świadczenia podejmuje pracodawca.

Powinien zrobić to jednak na podstawie zapisów w regulaminie ZFŚS. Dokument ten może regulować charakter pożyczki (zwrotna lub bezzwrotna), okres jej spłaty, a także uściślać grono osób i zbiór warunków, jakie muszą spełnić, aby móc sięgnąć po dodatkowy zastrzyk gotówki.

Wspomniana wcześniej ustawa nie określa maksymalnej wysokości przyznawanych świadczeń. To regulamin powinien jasno stanowić kto, kiedy i na jakich zasadach może ubiegać się o środki. Najczęściej tego rodzaju dokument określa, że pieniądze z ZFŚS mogą tracić wyłącznie do pracowników, którzy potrzebują ich na cele mieszkaniowe.

Mowa w szczególności o budowie lokalu mieszkalnego, remoncie, adaptacji lub modernizacji posiadanego już mieszkania, wykupu nieruchomości, jej przystosowania do potrzeb osób niepełnosprawnych lub uzupełnienie wkładu w danej spółdzielni mieszkaniowej.

Jak już wspomniano, pożyczkę dzielimy na zwrotną oraz bezzwrotną. O jej charakterze decyduje z reguły cel, na jaki zaciągane jest zobowiązanie. Większość regulaminów zakładowych funduszy socjalnych przewiduje, że wsparcie bezzwrotne może być przeznaczone między innymi na pokrycie wydatków dotyczących używania mieszkania, czyli energii elektrycznej, kosztów gazu czy zakupu opału, a w szczególności czynszu. Na każdy z tych wydatków pracownik musi mieć rachunek lub fakturę.

Drugim rodzajem jest świadczenie, które należy zwrócić w umownym terminie. Warunki przyznania, jak i spłaty tego typu pożyczki powinny być sprecyzowane w regulaminie ZFŚS. Pracownik, który otrzymał zwrotną należność ma obowiązek wyrazić pisemną zgodę na potrącenie określonej kwoty z wynagrodzenia, premii czy nagród.

Co ważne, środki mogą zostać zabrane także z zasiłku chorobowego. Zwrotna jest udzielana głównie na remont, przebudowę lub modernizację lokalu mieszkalnego. Regulamin nie dopuszcza możliwości wykorzystania środków na zakup urządzeń takich jak pralka, lodówka czy telewizor.

Rolą umowy jest doprecyzowanie ogólnych zasad wynikających z samego regulaminu ZFŚS. W dokumencie powinny znaleźć się konkretne informacje dotyczące kwoty pożyczki, okresu spłaty zobowiązania, liczby rat oraz celu, na który muszą zostać przeznaczone środki.

W każdej umowie muszą zostać zawarte zapisy związane z formą przekazania pieniędzy (gotówka lub na wskazany numer rachunku bankowego pracownika), a także ewentualnej możliwości zwolnienia osoby zatrudnionej z obowiązku zwrotu pożyczki w wyjątkowych okolicznościach.

Warto dodać, że po pożyczkę z ZFŚS może sięgnąć wyłącznie pracownik, który posiada poręczyciela. Co więcej, żyrantem musi być osoba zatrudniona w tym samym przedsiębiorstwie.