Jak wygląda ogłoszenie upadłości konsumenckiej?

Z roku na rok ogłasza się coraz więcej upadłości konsumenckich. W 2015 roku było to około 2 tysiące spraw, w 2016 roku już dwa razy więcej. W pierwszym kwartale 2017 roku upadłość ogłosiło już 1311 osób. Dla tych osób, które nie radzą sobie samodzielnie ze spłatą swoich zobowiązań, upadłość konsumentka jest bardzo atrakcyjną propozycją.

Upadłością konsumencką określa się zredukowanie albo umorzenie długów. Postępowanie upadłościowe prowadzi się przed sądem. Jednak nie jest to rozwiązanie dla każdego, ponieważ powinniśmy wtedy pamiętać o tym, że musimy spełnić określone wymagania.

Przede wszystkim sąd może zakwestionować wniosek o upadłość wtedy, gdy długi są wynikiem beztroski czy rażącego niedbalstwa. Upadłość jest możliwa do ogłoszenia wtedy, gdy zadłużenie jest efektem zdarzeń losowych, niezależnych od nas na przykład nagłego pogorszenia sytuacji finansowej, choroby, katastrofy.

Cały proces upadłościowy składa się z trzech głównych etapów. Pierwszy z nich to rozpoznanie wniosku, czyli tak zwane postępowanie w przedmiocie ogłoszenia upadłości konsumenckiej, drugi to postępowanie upadłościowe, a trzeci to wykonanie planu spłaty wierzycieli.

Na początku musimy złożyć wniosek o upadłość. Oczywiście, wcześniej musimy przeanalizować, czy taki wniosek pozwoli nam na uzyskanie oczekiwanego rezultatu.

We wniosku powinniśmy rzetelnie zaprezentować swoją sytuację – zatajenie jakichś informacji może przekreślić nasze szanse na pozytywny wynik sprawy. Nie możemy między innymi zatajać składników majątku. Do wniosku trzeba też dodać odpowiednie załączniki, na przykład zaświadczenia o tym, co wpłynęło na naszą sytuację.

Kolejny etap to właściwe postępowanie upadłościowe wraz z inwentaryzacją majątku, jeżeli nasz wniosek będzie pozytywnie rozpatrzony.

Wyznacza się wtedy także masę upadłościową, która pochodzi z naszego majątku. Z masy upadłości dokonuje się spłaty wierzycieli. W jej skład może wejść między innymi nasze wynagrodzenie, nieruchomości, ruchomości. Oczywiście, nie oznacza to, że będziemy pozbawieni pieniędzy na życie – w naszych rękach zostanie kwota w wysokości minimalnej pensji netto.

Możemy jednak stracić mieszkanie. Wówczas sąd może przydzielić nam kwotę w wysokości średniej czynszu najmu lokum w naszej miejscowości. Licytacji domu możemy uniknąć też wtedy, gdy wykażemy, że będziemy w stanie spłacić dług bez likwidacji majątku.

Może okazać się, że nawet pomimo sprzedaży majątku dłużnika nie wszystkie roszczenia wierzycieli będą w pełni zaspokojone. Wtedy przygotowuje się plan spłaty długów – maksymalnie może on trwać 3 lata.

Wówczas spłacamy wierzycieli z naszych zarobków, ale sąd może też zasądzić, że dług zostanie umorzony. Wówczas wierzyciele nie będą mogli domagać się od nas spłaty „starych” długów.